
Το “ΜΙΑΟΥΛΗΣ” αγκυροβολημένο. Έργο του Ζωγράφου Γεράσιμου Θωμά που φιλοξενείται στις σελίδες του βιβλίου.
«Ο τέλειος Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού», γράφει «πρέπει να είναι κατεξοχήν σοφός αστρονόμος, σοφός πυροβολητής, σοφός μηχανικός, σοφός ηλεκτρολόγος, σοφός χημικός, σοφός τακτικός, σοφός Στρατηγός και γενικώς σοφός και επιδέξιος χειριστής των διαφόρων μηχανημάτων, τα οποία απαρτίζουν την υπερμεγέθη εκείνη πολεμική μηχανή, τον πλωτό κολοσσό που καλείται «Πολεμικό Πλοίο» της μονάδας που ανήκει σε μια ευρύτερη ομάδα που ονομάζεται «Στόλος».
Η απόκτηση όλων αυτών των γνώσεων ασφαλώς και είναι αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης, εντός των ορίων μιας αίθουσας σπουδαστηρίου. Εκεί μπορούν να αποκαλυφθούν τα μυστήρια όλων των επιστημών σε όποιον θέλει να τα ερευνήσει. Μόνο η μελέτη μπορεί να καταστήσει έναν Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού, ικανό για τον μέγα προορισμό του.
Όμως το άπειρο, το περίπλοκο, το διαρκώς μεταβαλλόμενο και η τρομερή ισχύς αυτού του στοιχείου που λέγεται θάλασσα, απαιτούν ένα πλήθος αρετών, τις οποίες ένας Αξιωματικός μπορεί να αποκτήσει, μόνο εάν έχει μυηθεί στον γεμάτο αγώνα βίο του Ναυτικού και στα μυστήρια αυτού του δύσκολου ως προς την εξιχνίαση τέρατος, της θάλασσας!
Η διαρκής ετοιμότητα, η ταχεία αντίληψη η ενστικτώδης αλλά με ασφάλεια και χωρίς λάθος απόφαση του Αξιωματικού, που πρέπει να λαμβάνει αναλόγως των περιστάσεων, η αποφασιστικότητα, η σώφρονα τόλμη για την ανάληψη απρόοπτων ευθυνών, η εντολή του στην οποία στηρίζεται και εξαρτάται η σωτηρία όλων, αληθινά από την φωνή αυτού του Ενός, είναι αρετές που διδάσκονται μόνο επί του πλοίου.
Η ακεραιότητα του χαρακτήρα, η συναδελφική αδελφοσύνη στην θάλασσα που ανά πάσα στιγμή όμως μπορεί να διαγκωνισθεί όταν έρθει η ώρα της επιβολής της διαταγής, η πειθαρχία που γεννιέται από την δικαιοσύνη, η οποία όπως τιμωρεί οφείλει στον ίδιο βαθμό και να συγχωρεί, η ηρεμία του προσώπου παρά την αγωνία της καρδιάς, που απαιτείται την κρίσιμη στιγμή για να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη, να ενθαρρύνει στο καθήκον, είναι αρετές που διδάσκονται μόνο επί του πλοίου.
Η γεμάτη θάρρος ματιά του Αρχηγού, από την οποία εξαρτώνται οι τύχες όλων των επιβαινόντων, η στωικότητα του αγωνιζόμενου σε μάχη εκ του συστάδην με το ίδιο το πεπρωμένο, μέχρι εσχάτων, χωρίς αποθάρρυνση, χωρίς λιποψυχία, χωρίς δισταγμό και η εμμονή σε αυτόν τον αγώνα κατά της μανίας των στοιχείων, τα οποία απειλούν τα πάντα με καταστροφή, είναι αρετές που διδάσκονται μόνο επί του πλοίου.
Η άνευ όρων υποταγή του υφισταμένου στην αγιότητα της ανώτερης αρχής, που εκμηδενίζει τελείως την ύπαρξη του «Εγώ», η αφοσίωση, η εθελοντική θυσία για τους συναδέλφους, η στέρηση ακόμη και των πιο αγνών και στοιχειωδών επιθυμιών, όπως το να στερείται κανείς το σπίτι της οικογενείας του, χωρίς βογγητό για μια δόξα που ίσως να μην έρθει και που εάν κάποτε φτάσει, θα έχει πλησιάσει με αγώνα βήμα προς βήμα ενάντια και στους ανθρώπινους νόμους ακόμα, είναι αρετές που διδάσκονται μόνο επί του πλοίου.
Και όλες αυτές οι αρετές και προσόντα που η ίδια η Πατρίδα καταρχάς απαιτεί από τους Αξιωματικούς, για να διδαχθούν χρειάζεται ένα συντεταγμένο Ναυτικό, τέτοιο που να εξασφαλίζει μακρά εκπαιδευτική παραμονή σε πλοίο και εκπαιδευτικούς πλόες. Είναι πραγματικά άξιοι ευγνωμοσύνης όσοι διέταξαν τον Εκπαιδευτικό πλου του Ευδρόμου «Ναύαρχος Μιαούλης», καθώς ανοίγουν νέο στάδιο, αποκαλύπτουν νέους ορίζοντες στην μόρφωση και στην ναυτική εκπαίδευση για το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού».
Απόσπασμα από το βιβλίο “1900” των Στέφανου Μίλεση και Παναγιώτη Τριπόντικα