ΕΝΑ ΚΥΠΕΛΛΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ.ΤΙ ΛΕΤΕ; ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ;

ΕΝΑ ΚΥΠΕΛΛΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ.ΤΙ ΛΕΤΕ; ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ;

…Δεν ήταν όμως τίποτε η συγκίνηση που άφησε ο «Μιαούλης» φεύγο­ντας από την Ελλάδα, μπροστά στον ενθουσιασμό που προκάλε­σε η είδηση του ταξιδιού του στην Αμερική, εννοείται ειδικά μετα­ξύ των εκεί Ελλήνων. Ψυχή ελληνική δεν έμεινε στον Νέο Κόσμο που να μην συγκινηθεί και να δακρύσει. Ένα Ελληνικό πολεμικό καράβι στην Αμερική! Ήταν επιτυχία, ήταν κατόρθωμα, ήταν νίκη. Ήταν για τους Έλληνες, που είχαν εγκατασταθεί εκεί άφραγκοι και ορφανοί, ένα ζωντανό μήνυμα, ένα ζωντανό γράμμα από την μακρινή φτωχή πατρίδα. Ένα ελληνικό κομμάτι στην Αμερική…

Όλοι οι Έλληνες του Νέου Κόσμου, με την πρώτη είδηση του απόπλου του «Μιαούλη» άρχισαν να προτείνουν σχέδια υποδοχών και δεξι­ώσεων και πρώτα συμφώνησαν να προσφέρουν στο ένδοξο πλοίο, αν υπερ­νικούσε τον Ατλαντικό και έφθανε εκεί νικηφόρο, ένα βαρύτιμο αναμνηστικό κύπελλο, αργυρούν, για το οποίο μάλιστα με επίκεντρο την εφημερίδα «Ατ­λαντίς», προκήρυξαν καλλιτεχνικό διαγωνισμό μεταξύ των δύο πιο καλών χρυσοχοείων της Νέας Υόρκης!

Σε αυτόν το διαγωνισμό, τα χρυσοχοεία θα έπρεπε να υποβάλουν πρώτα τα καλλιτεχνικά τους σχέδια σε μια επιτροπή, ώστε να εκλεγεί το καλύτερο σχέδιο, ενώ πάνω στο κύπελλο θα αναγράφο­νταν τα ονόματα όλων των ομογενών που είχαν προσφέρει τον οβολό τους! Η εφημερίδα «Ατλαντίς» καθημερινά δημοσίευε καταστάσεις με ομογενείς, που έδιναν ό,τι μπορούσε ο καθένας για την φιλοτέχνησή του. Τα χρυσοχο­εία που διαγωνίστηκαν ήταν τα Gorham Manufacturing Company, Whiting Manufacturing Company και Reed & Barton, τα οποία ήταν τα πρώτα στο είδος τους στις Η.Π.Α. Όταν κάποτε ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε, τα χρυ­σοχοεία υπέβαλλαν τα σχέδια στην επιτροπή, η οποία έκρινε ότι το καλύτερο ήταν εκείνο του καταστήματος Reed & Barton, του οποίου το εργοστάσιο είχε ως έδρα το Tauton της Μασσαχουσέτης που η λειτουργία του συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα! Το συγκεκριμένο χρυσοχοείο βρισκόταν στην 41 Union Square, γωνία Μπρόντγουαιη και 17η Οδό. Επειδή είχε ετοιμάσει το κύπελλο, ήδη από τον Αύγουστο του 1900, το είχε τοποθετήσει στην προθήκη καταστήματός του, από όπου πλήθος Ελλήνων διέρχονταν καθημερινά, προκειμένου να το θαυμάσουν και να διαβάσουν την Ελληνική επιγραφή του:

ΕΝΑ ΚΥΠΕΛΛΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ.ΤΙ ΛΕΤΕ; ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ;

Το κύπελλο ήταν κατασκευασμένο από σφυρήλατο άργυρο και ήταν ένα αληθινό καλλιτέχνημα. Το συνολικό ποσό που είχε συγκεντρωθεί έφτανε τα 472 δολάρια, ποσό με το οποίο εκτός του κυπέλλου, αγοράσθηκε μια μετα­ξωτή Σημαία, κατασκευάστηκε η βάση του κυπέλλου από έβενο και εκδόθηκε και ένα αναμνηστικό λεύκωμα με τα ονοματεπώνυμα των δωρητών. Το ποσό που συνήθως προσέφερε κάθε ομογενής ήταν της τάξης του μισού ή του ενός δολαρίου. Ο ιδρυτής όμως της εφημερίδας «Ατλαντίς» Σόλωνας Ι. Βλαστός, είχε προσφέρει 108 δολάρια περίπου! Το γεγονός ότι πρόσφερε ποσό που δεν ήταν στρογγυλό μάλλον οφειλόταν, στο ότι ήταν ο τελευταίος που έκλεισε το κύκλο των προσφορών και πιθανότατα κάλυψε την διαφορά που υπήρχε, προκειμένου να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό.

ΕΝΑ ΚΥΠΕΛΛΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ.ΤΙ ΛΕΤΕ; ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ; Το βαρύτιμο αναμνηστικό κύπελλο της ομογενειακής εφημερίδας “Ατλαντίς”, είχε εκτεθεί από καιρό πριν, σε προθήκη χρυσοχοείου στη Νέα Υόρκη, από όπου πλήθος Ελλήνων διέρχονταν καθημερινά προκειμένου να το θαυμάσουν.Ασπρόμαυρη φωτογραφία του κυπέλου που δώρισαν οι Έλληνες της Ομογένειας στον Κυβερνήτη, Αντιπλοίαρχο Παύλο Κουντουριώτη.

Μια αντίστοιχη κατασκευή (Sterling Punch Bowl) από την Reed & Barton , Circa 1900

Τι λέτε; Ψάχνουμε να βρούμε τα ίχνη του;…Αυτά και άλλα πολλά λοιπόν θα ανακαλύψετε μέσα από τις σελίδες του “1900”. Οι λάτρεις των μυστικών και των ανακαλύψεων θα γοητευτούν. Κάθε σελίδα αποκαλύπτει κάτι νέο. Ταξιδέψτε μαζί μας.